Pisterijden

Ik kreeg een uitnodiging op het werk om te gaan piste rijden in Gent. Gretig maakte ik hiervan gebruik om rondjes te gaan crossen op de Eddy Merckx piste bij de Blaarmeersen Gent. Mijn ligfiets en velomobiel kregen geen uitnodiging en waren dus niet welkom. Gelukkig kreeg ik een mooi fietsje, t'zal een goedkoop model geweest zijn, want de remmen en deraileur ontbraken en ik moest mijn eigen pedalen meebrengen.

 

Op vrijdag de 13de op 2 wielen met mijn hoofd 2 meter hoog zonder remmen en versnellingen met 20 anderen in een kleine sporthal rijden op een super licht fietske. Dat beloofd.  

Na een korte initiatie over wat kan en moet mochten we de piste betreden en kennis maken met een fixed speed wat toch wat onaardig aanvoelde in het begin. Na een paar rondjes opwarmen op de vlakke zone ging ik iedere ronde iets harder en iets hoger in de bocht. Goede benen deden me vliegen over de baan. Het deed me denken aan spinning lessen. Maar dan niet zo statisch. Trappen en blijven trappen, dat was de boodschap.
Na 2 uur crossen met 3 pauzes was ik een ervaring rijker, een hoop energie kwijt. Deed mijn nek, schouders en gat pijn maar kon ik tevreden vertrekken. Het was plezant, en dat vonden mijn collega's ook.

In de namiddag stonden er nog 70km op het programma met Bango. Ik was dan ook blij om thuis te zijn na 100km fietsen + 2u piste rijden om te genieten van een fietsvrij weekend.