6 sterren op schaal van Wilco

Dagelijks kilometer vreten, ik sta er weinig meer bij stil na 5 jaar. Tot het eerste cijfertje op de teller plots veranderd.

Dat kan toch al tellen, 1 en halve keer de aardbol rond. Zelf ben ik er weinig van onder de indruk. Maar blijkbaar moet ik trotser zijn op deze prestatie want de landelijke radio  studio Brussel belde me 25 oktober tot 2x toe om een woordje te richten via de ether. En via facebook kreeg ik toch ook vele felicitaties.

De mango zelf verdiend de meeste eer. Want na 60.000 km met dezelfde ketting, lagers, kogelkoppen, tandwielen heeft hij al mooi werk geleverd. 

Tijd voor een verwenbeurt om dit te vieren. Zo werd hij al mooi gewassen en in de wax gezet, van een nieuwe banden voorzien en gaan we samen volgende maand voor een onderhoudsbeurt naar Sinner.

Banden

Lekker dikke sloffen vooraan: Schwalbe 50-406 Big Apple 

Nog dikker achteraan: Schwalbe 55-406 Big Apple 

banden bevoorrading. 3 big apple en 2 marathon green

Achteraan ligt er al altijd een big apple 50-406 en deze is nu vervangen na 18.000km door 55-406. Dat paste nog net in de mango+. De 50mm banden voorraan passen ook mooi in de wielkassen wat de draaicirkel iets groter maakt maar geen probleem vormt op mijn dagelijkse route.

De snelheid is merkbaar hoger dan met de marathon green. Al moet de druk wel regelmatig gecontroleerd worden (5bar voor, 4 bar achter)

Onderhoud

De afspraak bij sinner is gemaakt en de dag is vrijgemaakt. Er staat veel op het programma:

• vernieuwe stuurophanging
• nieuwe kogelkopjes, lagers, veren, stuur
• omgekeerde kettingspanner
• nieuwe primaire en secundaire ketting, pions, versnellingkabels,
• onderhoud remmen
• nieuwe lagers in achterwiel
• Alle bewegende delen dus...

Pijnlijk

Mijn 209 schreeuwde het uit van de pijn. Hij schudt, beeft en komt al bibberend tot stilstand.
Een stuk glas was door de achterband gegaan, ik zou er ook van roepen.

Roetsie kalmeert een beetje wanneer hij zacht in het gras mag liggen en ik spreek hem verzachtende woorden toe. Stilletjes ligt hij te kreunen in het koude natte gras.

Het ziet er niet uit, zo een operatie, maar het moet nu eenmaal.
Het is gelukkig niet te koud voor de patient en een lantaarnpaal dient als operatielicht.

Na 15min kunnen we er weer vandoor.
Hij snikt nog even na maar is blij met zijn nieuwe binnenband en kwispelt al gauw terug.