Weekje Brussel

De velomobiel staat deze week al gans de week in de garage. Ik moet dan ook cursus volgen in Brussel. Het doet pijn om iedere morgen aan hem voorbij te komen wetende dat het weer een ellenlange dag wordt op de trein. Het leed wordt verzacht doordat ik de plooifiets meedoe en daarop toch een klein ochtendritje mag maken.

Het is een lomp ding, zo een plooifiets, nog altijd veel te groot en zwaar en hij past niet tussen de banken van de trein (er is geen plooifiets die het wel kan volgens mij)

De trappen op en af in het station is zwoegen met zo een onhandige last. Mijn vrouwke doet hem normaal altijd mee en ik bewonder haar dat ze hem zo graag meedoet.

Maar ik snap al snel waarom: i.p.v. op te bus te moeten wachten in Vilvoorde fiets ik gewoon ontspannen naar de kazerne. Als de lessen gedaan zijn kan ik de trein nemen die je met de bus niet haalt, dat betekend 40 minuten vroeger thuis.

S' morgens heb ik veel tijd en heb 2 maal van station Brussel-Noord naar de kazerne gereden (14km). En met zo een klein fietsje kan dat in 35min. Best snel dus. Het verkeer om 7u valt best nog mee, en met een beetje zoeken vind je hier en daar nog een aanvaardbaar fietspad.

Bedenkingen en conclusies:

• Het is een luxe dat ik maar 30km van mijn werkplaats woon
• Iedere dag met de fiets is zo ontspannend
• 60km per dag fietsen betekend 45min meer slaap. Ik geraak deze week moeilijk in slaap, en ik kruip later in mijn bed en sta vroeger op. (het dutje in de trein kan er ook voor iets tussen zitten)
• Het Belgische treinverkeer is een ramp. (maar met de auto is het een nog grotere ramp) Ik heb dan ook veel respect voor de dagelijkse pendelaars.
• De combinatie trein-fiets is fantastisch
• Je bent heel snel door Brussel met de fiets (al zou ik het niet met een ligfiets proberen)