Pijnlijk

Mijn 209 schreeuwde het uit van de pijn. Hij schudt, beeft en komt al bibberend tot stilstand.
Een stuk glas was door de achterband gegaan, ik zou er ook van roepen.

Roetsie kalmeert een beetje wanneer hij zacht in het gras mag liggen en ik spreek hem verzachtende woorden toe. Stilletjes ligt hij te kreunen in het koude natte gras.

Het ziet er niet uit, zo een operatie, maar het moet nu eenmaal.
Het is gelukkig niet te koud voor de patient en een lantaarnpaal dient als operatielicht.

Na 15min kunnen we er weer vandoor.
Hij snikt nog even na maar is blij met zijn nieuwe binnenband en kwispelt al gauw terug.