Op het gemak lig ik in mijn zetel en kijk naar de dwarrelende sneeuw.
Binnen is het lekker warm, zelfs met korte mouwen.
Ik heb medelijden met de moedige fietsers en gefrustreerd automobilisten.
De mensen ruimen hun voetpad en gooien de sneeuw op het fietspad.
Mijn tenen voelen koud aan en ik zet de verwarming op 3.
Het is genieten met volle teugen, wat kan winterweer toch mooi zijn.
Alles is bedekt onder een wit kleedje en de wereld ziet er vredig uit.
Kinderen spelen vredig buiten en vaders amuseren zich met de slee.
De 30km huiswaarts vliegen voorbij en voor ik het weet sta ik in mijn garage. Een dikke rijmlaag staat op het vizier en door de dooi van de fiets vormt er zich een zoute waterplas in de garage.
Met dit weer is het geen luxe om met een velomobiel te rijden, eerder een noodzaak.
Ik kijk al uit naar de volgende rit.
Leuk geschreven Birger, ik zou bijna gaan meegenieten...............
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Adri.
Ik heb misschien bijlange niet zo veel km gereden deze week maar heb er toch van genoten.
BeantwoordenVerwijderenEn je hebt gelijk met zo'n weer is een VM geen overbodige luxe maar ik ben toch de ganse week met de trike of Nasca gaan werken. Het risico op schade aan de WaW vind ik te groot.