In 2019 had ik opeens een deelbare kap van mijn mango
De vraag in de opmerkingen was of de lijm wel lang zou houden.
Na 6 jaar weet ik het antwoord.
Mijn dochter rijdt nu soms met Bango en ze had de wind wat onderschat. Een krachtige windvlaag nam de kap en de vleugels mee, om hard op de grond te belanden.
De lijm heeft 6 jaar standgehouden. Terug lijmen dus maar en hopelijk terug goed voor 6 jaar!
Na een deelname in Middelburg, intussen al negen jaar geleden, kijk ik sindsdien elk jaar uit naar de mail over het Roeifietstreffen. Meestal is de locatie vrij ver weg en kwam een tweede deelname er nooit van.
Dit jaar was de verrassing groot: het treffen vond plaats op amper 18 kilometer van mijn deur. Deelnemen was dus eigenlijk een must — zo’n kans krijg ik niet snel opnieuw.
Op zaterdag vertrok ik met mijn 209-roets, tent, matje en slaapzak richting Deinze.
Het aantal Vlaamse deelnemers was beperkt: drie tegenover twintig Nederlanders. Maar dat mocht de pret niet drukken. De tocht zelf was uitstekend: ideaal weer (licht bewolkt en niet te warm) en een afwisselend decor met lichte klimmetjes, groene landschappen, water, watermolens en windmolens.
Het prototype van de trike kreeg de aandacht en de testritjes die het verdiende. Dit unieke concept is een creatie van organisator Dirk. Met trekken en duwen als aandrijving is het een bijzonder ontwerp, en er wordt al nagedacht over een verbeterde versie die enkele beperkingen van het eerste prototype zal wegwerken.
Ook te zien: een 3D-geprinte snek (nog niet de finale versie). Deze zou binnenkort op de markt kunnen komen. Dankzij een gewichtsbesparing van 300 gram hoeft de elastiek minder gespannen te worden, wat zorgt voor een snellere en soepelere terugslag. Momenteel zit het nog in de testfase, maar het werkt wel degelijk. Tijdens de tocht reden drie roeifietsen met dit nieuwe type snek, geprint in nylon.
